کودک

شعر از سيمين بهبهانی
 

"! نق نق كنان  كه " من پسته

، كودك  روانه  از  پى  بود

. زن ناله كرد آهسته

" پول از كجا بيارم من ؟ "

. پا پى فشرد  و  عرًى  زد

، كودك  دويد   در دكان

" كو صاحبت ، زبان بسته ؟ "

: گوشش گرفت دكاندار

" ديدى كه آبرومان رفت ؟ "

: مادر كشيده دستش را

. دانسته يا ندانسته
 

كودك سرى تكان مى داد
 

! نوشابه ،  بستنى ... سرسام

! يك سير پسته صد تومان _

. از زندگى  شدم  خسته

، انديشه  كرد  زن  با  خود

ديده ست  و چشم  پوشيده ست

ديروز  گردوى  تازه

" ... با روز پيش پيوسته
 

هر روز چشم پوشيهاش
 

زن سوى او نگاه افكند

، كودك روانه از پى بود

. باران اشكها  شسته

با ديده اى كه خشمش را

"پر ديد... _ "واى دزديدى ؟

ناگاه جيب كودك را

... با يك دهان پر از پسته

، كودك چون پسته مىخنديد