گفتگوی نشریه کارگر با نادیا کریمی، از اعضای انجمن اتحاد معلمین

کارگر شنبه 22 سپتامبر 2007، بوسیله ى دیاکو

گفتگو با نادیا کریمی، از اعضای انجمن اتحاد معلمین

مصاحبه گر : هما آذر

سلام خانم کریمی

با سلام از اینكه فرصتی بمن داده شد تا از طریق شما صحبت و گفتگویی با هموطنان و خوانندگان نشریه شما داشته باشم بسیار سپاسگزارم.

در ابتدا لطفا موقعیت کلی تحرکات و جنبش های معلمان، خواست ها و مطالبات آن ها، موانع دستیابی به این خواست ها و میزان موفقیت آنها در دسترسی به این خواست ها را به طور مختصر برای ما بیان کنید.

همانطور كه در جریان هستید دور جدید اعتراضات با تجمعات دهها هزار نفره ما در اسفند ماه85 آغاز شد و حركتهای اسفند ماه در واقع نقطه شروع و ابتدای راه ما بود . كه در این تجمعات خواست افزایش حقوقها متناسب با تورم، برخورداری از یک زندگی شایسته، اصلاح سیستم آموزش وپرورش و .... خواسته های دیگر مابودند که خود را در شعارها و اظهارات معلمان نشان داد و علیرغم اقدامات حکومت برای مقابله با گسترش اعتراضات، اعتصاب ٢٦ و٢٧ فروردین با شرکت ٨٠ تا ٩٠ درصدی معلمان برگزار شد وباردیگر نشان داد كه ما مرعوب دستگیری و تهدید نمیشویم و برعكس هر اقدام حكومت ما را به ادامه اعتراضاتمان مصمم تر میكند.

اما متاسفانه با وجود اعتراضات گسترده ، به حد اقل خواسته های ما هم جوابی داده نشد . ما به ازا ، در آستانه سال تحصیلی جدید و همراه با بازگشایی مدارس شاهد رشد روز افزن محدودیتها در رابطه با معلمان كشورمان میباشیم كه در ادامه احكام انفصال ، تبعید ، اخراج ، و ثیقه های مقرر شده در پی سلسله اعتراضات و انتقادات معلمان در سال جاری و سال گذشته میباشد . ”در روزهای اخیر معلمان عضو تشکل های غیردولتی و صنفی در جلسات متعدد دادگاه قضایی و هیات تخلفات اداری شرکت کرده و احکام متفاوتی از انفصال از خدمت تا تبعید و اخراج را دریافت می کنند.

اما به نظر من با این حال جنبش معلمین پویا و فعال است ، تا روزی كه به تمامی اهدافمان برسیم و تا روزی كه كه جواب خواسته ها و مطالبات حقه مان را در پشت میله های زندان با محاكمه و تبعید نگیریم.

تا چه حد لزوم پیوند تحرکات معلمان با سایر جنبش های اجتماعی ایران مثل جنبش کارگران، زنان، دانشجویان، پرستاران و ... را با توجه به خواست های مشترک این جنبش ها احساس می کنید؟

هر حركتی اگر بخواهد به هدف نهایی اش برسد ، نیازمند اتحاد و انسجام كلیه عناصر شركت كننده در پهنه های اجتماعی است . من فكر میكنم یكی از دلایلی كه باعث شد حركتهای معلمین آنچنان كه باید به نتیجه مطلوب نرسد این بود كه ما سایر اقشار را در پشت خود نداشتیم ، كما اینكه در مورد كارگران و دانشجویان و سایر اقشار نیز این نكته صدق میكند . درست است كه یكی از ویژگی های برجسته جنبش معلمان سراسری و همگانی بودن این اعتراضات بود ولی ما در طی سالیان متمادی دیده بودیم كه اگر خودمان برای بهبود اوضاع اقدامی نكنیم و با اتحاد و یكسو شدن خواسته هایمان را دنبال نكنیم ، كسی به فكر این اوضاع نیست و از این به بعد هم با تكیه به نقطه قوت ها و برطرف كردن همین نقاط ضعف ، باید با استحكام بیشتر ، این مسیر را ادامه داد . در مورد بقیه اقشار هم من فكرمیكنم میتوان با اتحاد و پشتیبانی یكدیگر گامهای كیفی و موثر در پیشبرد این اهداف برداشت . چرا كه خواسته ها ممكن است در ظاهرمتفاوت باشند اما در نهایت همه ما یك هدف واحد را دنبال میكنیم وهمه مردم ایران یك درد و حرف مشترك دارند كه لاجرم برای رسیدن به آن باید با هم متحد باشند واین اتحاد هر چه وسیع تر باشد بالتبع موفق تر هم خواهیم بود.

لزوم دستیابی به تشکلات مستقل و تاثیر گذار را برای رسیدن به خواست های خود تا چه اندازه مهم ارزیابی می کنید؟

ما طی سالهای گذشته راههای مختلفی را برای رسیدن به خواسته هایمان امتحان کرده ایم. از اعتصاب وتظاهرات مقطعی تا تلاش برای مذاکره وراههای قانونی. ولی همانطور که همه میدانیم تمام این تلاشها بی نتیجه بود.الان دیگر به این نتیجه رسیده ایم که تحقق خواسته هایمان با یک مبارزه قاطع وگسترده ممکن خواهد بود وبه طور قطع و یقین تشکل برای پیشبرد هر مبارزه ای از نان شب هم واجب تر است. بدون تشکل هیچ مبارزه ای به سرانجام نمیرسد. اگر هم حرکتی شروع شود یا بزودی سرکوب میشود یا بر اثر تشتت و پراکندگی به جایی نخواهد رسید.این واقعیت را هم در اعتراضات معلمان تجربه کردیم و هم تجربه اعتراضات بخشهای دیگر آنرا تایید میکند. بنابر این هرچه ما متشکلتر باشیم شانس به نتیجه رسیدن حرکتمان بیشتر است. اما در رابطه با حاكمیت كه قطعا ما با برخورد و محدودیت مواجه خواهیم شد با اینكه خواسته های ما کاملا بر حق بوده و در بیان برخی مسئولین نیز گاها تصریح شده ، اما همه میدانیم كه هر خواستی چه سیاسی و چه صنفی بلافاصله با محدودیت و تعرض از جانب دولت مواجه میشود اما تجربه ما این است كه مصرانه خواسته هایمان را پی بگیریم و قطعا حضور یك و نیم میلیونی ما سر كلاسهای درس تاثیر گذار خواهد بود، اگر وحدت و انسجام داشته باشیم.

نظر شما نسبت به محتوای جنبش معلمان به لحاظ ماهیت مطالبات و اینکه تا چه اندازه این خواست های صنفی به خواست های رادیکال گسترش یافته اند، چیست؟

معلمین و فرهنگیان درحالی به استقبال سال تحصیلی جدید میروند كه انبوهی دغدغه های شغلی و معیشتی دارند ، بسیاری از همكارانمان از بابت محدودیتهای فزاینده علیه معلمین و فرهنگیان، حل نبودن مشكلات معیشتی وعدم پرداخت حقوق های عقب مانده توسط دولت معترضند كه این اعتراض را هم در تجمعات خود نشان دادند. در واقع دولتی که با شعار آب و نان مردم بر سر کار آمده بود، در زمستان 85، علنا مانع تصویب نهایی و اجرایی لایحه مدیریت خدمات کشوری شد، تنها با این بهانه که دولت قادر به تامین اعتبار لازم برای ترمیم حقوق معلمان و بازنشستگان نیست. موضع‌گیری دولت در مقابل لایحه‌ای که معلمان از سال‌ها پیش به آن دل بسته بودند، باعث رنجش معلمان شد. اعتراضات صنفی معلمان در دوره فرشیدی به لحاظ فراگیر بودن بی‌سابقه بود. همچنان که آمار دستگیری‌ها و نوع مجازات‌ها و گستردگی آن نیز در 25 سال گذشته بی‌نظیر بود. بالطبع در چنین شرایطی معلمان باید به فكر راهكارهای جدید و استمرار اعتراضات باشند و اهداف خود را هر چه بی شكاف تر پی بگیرند ، من فكر میكنم اتفاقا هر چه بیشتر باید این خواسته ها به صورت رادیكال پی گرفته شود تا به نتیجه و منظور نهایی دست پیدا كند.

موقعیت جنبش معلمان در آستانه سال جدید تحصیلی و با توجه به نزدیک شدن به 13 مهر، روز جهانی معلم را چگونه ارزیابی می کنید؟

در واقع بازگشایی مدارس در سال تحصیلی 86-87 درشرایطی انجام میگیرد كه در سه ماه گذشته در فرصت تعطیلی مدارس بسیاری از معلمان با تبعید تعلیق از خدمت اخراج و بازخرید مواجه شدند تا زمینه های حركتها و اعتصابات آینده خشك شود چرا كه سال گذشته جنبش معلمین ایران یكی از فعالترین جنبشهای میهنمان بود و تا روز تعطیلی مدارس ادامه داشت . اما با این حال ما هنوز هم شاهد پیگیری اعتراضات از سوی همكاران هستیم . خیلی ها با وجودی كه طی این مدت خیلی سختی كشیدند اما هنوز مصرانه در پی احقاق حقوق معلمان هستند و خواستار از سر گیری این اعتراضات تا روز رسیدن به اهدافشان میباشند.

بدون شك باشروع سال تحصیلی جدید و باز شدن مدارس و حضور یك و نیم میلیونی ما سر كلاسها ، دوباره خواسته هایمان رو بازگو خواهیم كرد و برای رسیدن به آنها از هیچ كاری فروگذار نمیكنم . وحتما دراتحاد و همسویی هر چه بیشتر خواهیم توانست اقدامات كیفی و مثبتی در جهت اعتلای تعلیم و تربیت برداریم و در بهبود شرایط فعلی تاثیرگذار باشیم.

با تشکر از شما، اگر در پایان مطلبی باقیمانده، بفرمایید.

در پایان من میخواستم به دوستان بگویم كه با اتحاد و همسویی هر چه بیشتر خواهیم توانست اقدامات كیفی و مثبتی در جهت اعتلای تعلیم و تربیت برداریم و در بهبود شرایط فعلی تاثیرگذار باشیم . اگر برای رسیدن به منزلت و جایگاه واقعی خود دست به دست هم بدهیم حتما میتوانیم گامهای كیفی و ارزنده ای برداریم.

از آنجایی كه دردها و حرفهای همه ما از هر قشری كه هستیم ، مشترك است ، باید هر چه همسو تر و در انسجام بیشتری در راستای رسیدن به اهداف مشترك عمل كنیم . شاید بی ربط نباشد كه به گوشه ای از دردهای همكاران حق التدریسی مان اشاره ای داشته باشیم ، همانهایی كه از هر گونه حقوق كافی برای تامین زندگی ، بیمه درمانی ، بیمه بیكاری ، پول كافی ، ارتقای شغلی ، بن کارمندی؛ سهام عدالت ؛سهمیه ی کنکور؛ افزایش حقوق ، حق مدیریت ، حق هزینه مسكن ، تعیین محل خدمت با توجه به سابقه تدریس و .... درنظام آموزش و پرورش ایران اسلامی محروم هستند ، هیچ گونه حقی هم برای دفاع از حقوق خود ندارند. البته این تنها درد و موضوع همكاران حق التدریسی ما نیست، پرواضح و بدیهی است كه امروز حرفها و دردها مشترك و درمان نیز در گرو اتحاد و همدلی و همكاری همه جانبه فرهنگیان و معلمان است . سكوت و اتلاف وقت معلمان نتیجه ای جز بدتر شدن و پیچیده شدن اوضاع را بدنبال نخواهد داشت . ما معلمان چارچوب ها را درك می كنیم ، شرایط سیاسی و بیرونی را به روشنی می فهمیم و فقط و فقط نسبت به تبعیض های ناروا و مدیریتهای ناكارآمد حاكم بر وزارت آموزش و پرورش معترضیم . آنهم با دلیل و مدرك و سند و منطق قوی . هر گونه خدشه به گوشه ای از موارد ذكر شده بالا دقیقا عمل كردن به خواسته دولت مبنی بر خفه كردن اعتراضات صنفی است . شروع دوباره اعتراضات و اعتصابات در كنار اطلاع رسانی گسترده و پیگیری همه جانبه لایحه مدیریت خدمات كشوری میتواند تاثیر گذار و امری مفید واقع شود . هفته اول مهر ماه میتواند برای ما سرنوشت ساز و تعیین كننده باشد، شاید فرصتهایی كه با از دست دادنشان دیگر هیچ گاه بر نخواهند گشت. میتوانیم فرصت شروع سال تحصیلی جدید را به دقایق طلایی برای پیگیری مطالباتمان تبدیل كنیم، تا اوضاع از اینكه هست بدتر نشده و رو به بهبود گذارد.