شعرهای ديگری از فرخی يزدی

آزادی                                               

آن  زمان  كه  بنهادم   سر  به  پای  آزادی

                       دست خود ز جان شستم از برای آزادی
 
تا  مگر  بدست  آرم   دامن   وصالش   را

                       می دوم   به  پای  سر در  قفای  آزادی

با  عوامل   تكفیر  صنف   ارتجاعی     باز

                      حمله   می كند   دایم   بر  بنای   آزادی
 
در محیط توفانزای، ماهرانه در جنگ است

                       نا خدای   استبداد    با   خدای    آزادی

شیخ از آن  كند اصرار  بر  خرابی   احرار

                    چون  بقای  خود  بیند  در  فنای  آزادگی

دامن محبت  را   گر كنی   ز خون   رنگین

                      می توان  ترا   گفتن   پیشوای   آزادگی
 
فرخی ز جان  و دل  می كند  در این  محفل

                     دل  نثار  استقلال ،  جان   فدای   آزادی 

 

چند رباعی از فرخی

هر مملكتی   در این  جهان  آباد  است

                    آبادیش  از   پرتو  عدل  و  داد  است

كمتر شود  از حادثه  ویران  و  خراب

                    هر مملكتی   كه    بیشتر  آزاد  است

هر گز دل ما غمین ز بیش و كم نیست

                    گر بیش و اگر كم  دل ما را غم  نیست

اسباب  حیات  نیست  غیر  از یك   دم

                   آن   نیز دمی  باشد  و  دیگر دم  نیست

 


در مسلك ما طریق مطلوب خوش است

                    دلجویی مردمان  مغلوب  خوش است
 
كافی   نبود    برای   ما   نیت    خوب

                    با نیت  خوب كرده خوب خوش است

هرگز دل  ما   ز خصم   در بيم   نشد

                     در  بيم    ز   صاحبان    ديهيم    نشد

ای  جان  به   فدای  آنکه  پيش  دشمن

                     تسليم   نمود   جان   و    تسليم    نشد

شعر از : فرخی يزدی