شب  چله  ( شب يلدا )

شب چله بلندترين شب سال است.  بيش از پنج هزار سال است که ايرانيان شب  چله  را جشن می گيرند.

ايرانيان در اين  شب  گرد هم  می نشينند  و انار  و آجيل می خورند و برای بچه ها و نوه هايشان  قصه های قديمی را  تعريف می کنند.

به شب چله ، شب يلدا هم می گويند . واژه ی  يلدا   به معنی  ميلاد  يا   تولد است . ايرانيان تولد نور  و يا به عبارتی ،  پيروزی  روشنايی  بر  تاريکی  را  گرامی  می دارند  و در شب يلدا به استقبال روشنايی می روند.

يلدا در زبان کهن فارسی ( فارسی باستان ) چله  ناميده  می شد. کلمه ی  شيلا   kyla در سوئدی به معنی سرما، از  کلمه ی چله  آمده است. شب چله شبی است  که  سرمای زمستان با آن شروع  می شود  و تا چهل روز ادامه دارد. شب چله يا يلدا آخرين شب ماه آذر  است . فردای شب چله اولين روز ماه دی است. از اين روز به بعد شب ها  کوتاهتر و روز ها  بلند تر  می شوند.

وقتی چله ی بزرگ و چله ی کوچک تمام شد ، ايرانيان قديم يک درخت سرو يا کاج که مظهر مقاومت هستند  می کاشتند.